Hier weer een update van mijn leven in Nicaragua. In juli liet het regenseizoen goed van zich horen. Sommige weken regende het non-stop, met als gevolg dat mijn kleding aan de waslijn (uiteraard onder een afdakje) door de vochtigheid niet meer droogde en begon te schimmelen. Ook mijn sierraden zaten onder de schimmel en mijn schoenen stonken naar natte hond. De 5 honden in m´n huis stonken ook naar natte hond (...). Maar ik moet zeggen dat de regen wel prettig is tijdens het werken, want dan daalt de temperatuur iets en is het iets aangenamer achter m´n computer.

Behalve veel regen heb ik de afgelopen tijd ook veel andere dingen gezien. Zo ben ik een paar keer een weekend naar El Castillo geweest (zie foto bovenaan). Dit is een klein autovrij dorpje aan de rivier, midden in de jungle, op 3 uur varen van San Carlos. Het is heerlijk om daar rond te lopen, met mijn kleine vriendinnetje Monica (die ik nog van vorig jaar ken) te spelen, schildpadjes te voeren en met andere reizigers koffie en milkshakes te drinken op terrasjes aan/over de rivier. Ook ben ik daar een keer naar de lokale disco geweest wat een erg vreemde ervaring was. Overal, zowel binnen als buiten de disco, lagen mannen op de grond (hun gezichten bedekt met hun cowboyhoeden) die waren'out' gegaan.

Twee weken geleden ben ik een weekend naar San Juan del Norte geweest, waar de rivier Rio San Juan uitkomt in de Caribische zee. Dit betekende 13 uur per boot heen, één dag daar en 13 uur per boot terug. En ondanks dat ik was vergeten om de avond van te voren een ei in een plantenbak te leggen (wat volgens mijn familie tegen de regen helpt...), was het ineens drie dagen droog en zonnig. Hierdoor was het een prachtige reis over de steeds smaller wordende rivier, steeds verder de jungle in. In San Juan ben ik met 3 Flaamse dames en een gids naar de plek geweest waar ooit een bloeiende stad was, genaamd Greytown. Nu zijn alleen nog de begraafplaatsen van de Engelsen, Amerikaanen,Katholieken en vrijmetselaars over. Maar het was heel bijzonder om op een plek midden in de jungle te staan waar ooit grote vila´s en casino´s stonden!

Verder hebben we de Caribische zee gezien en gezwommen in een meertje op de kuststrook tussen de rivier en de zee. In de rivier kan niet worden gezwommen doordat het daar vol zit met gigantische krokodillen. Na een tijdje vroeg ik nog maar even voor de zekerheid aan de gids of er in het meertje echt geen krokodillen zaten. 'Jawel, alleen niet zulke grote'. Ik was vrij snel weer uit het water... De rest van de middag heb ik met meisjes uit het dorp gespeeld en ´El Rasta´ ontmoet, een echte rastaman (en legende) uit San Juan. In zijn tuintje heerlijk thee van kruiden uit zijn tuin gedronken en de schoonheid en problemen van Nicaragua besproken.

En de volgende ochtend om half 5 ´s ochtends weer op de boot gestapt. Na een geweldige zonsopkomst vond ik het tijd om krokodillen te spotten. Deze had ik tijdens de heenreis tot mijn grote teleurstelling niet gezien. Dus dit keer heb ik iedereen in de boot instructies gegeven om mij krokodillen aan te wijzen. De ´locals´ weten nu eenmaal veel beter waar die beesten zitten. En zodoende heb ik tijdens de terugreis een paar joekels van krokodillen gezien!! Later foto´s. Verder heb ik nog aapjes, schildpadden en een toekan (!!!) gezien. Ik had hartkloppingen van enthousiasme...

En het afgelopen weekend had ik wederom hartkloppingen van blijheid, dit keer vanwege een supermarkt. Ik moest naar Costa Rica om mijn visum te verlengen en geld op te nemen. Na 500.000 Costa Ricaanse Colones (die niet in mijn portomonee pasten) opgenomen en in Dollars omgewisseld te hebben, bleek er in het grensdorpje ook een echte supermarkt te zijn. Dus in plaats van met heel veel geld kwam ik met heel veel eten terug :) Eenmaal terug in San Carlos bleek de roomkaas die ik had gekocht echter al een paar maand over tijd, pijnlijk....

Verder ben ik nog naar wat kleine gemeenschappen in de buurt geweest. Dit is echter vrij ´gevaarlijk´ tijdens het regenseizoen, aangezien er weinig en slechte onverharde wegen zijn die tijdens stortbuien onbegaanbaar worden. Zo konden we laatst niet naar huis doordat een rivier dermate was gestegen dat de brug overstroomd was. Na uren gewacht te hebben, konden we eindelijk de rivier ter voet oversteken. Het water kwam tot mijn middel en er was een sterke stroming. Ik vond het wel grappig totdat ik er halverwege achterkwam dat mijn gezelschap zo bang was vanwege alle door het water meegesleurde slangen in de rivier. Ahhhhh!!!

Ten slotte heb ik het voor nicaraguaanse begrippen behoorlijk druk. Wanneer ik niet werk, help ik m´n mama op de computer, probeer ik de nattehondlucht (tevergeefs) uit mijn kleren te krijgen en hang ik met mijn nicavrienden op de Malecon (boulevard) waarbij er keihard met spaanse zoetsappige liefdesliedjes vanaf mobiele telefoons meegzongen moet worden. Bovendien heb ik nu drie avonden in de week dansles. Salsa, merengue, cumbia, palo de mayo, etc etc. Ik verveel me dus niet!